In deze week is er een heleboel gebeurd.
We moesten ineens veel gaan regelen voor de uitvaart van Duncan, er was gelukkig toch wel al een heleboel voorbereid.
We hebben Duncan thuis in de kamer gehad waar hij mooi in een bedje lag opgebaard, en zo konden we Duncan toch nog regelmatig een knuffel geven.
De begeleider van de uitvaart waarschuwde ons aan het begin, ze vroeg zichzelf af of Duncan het door alle medicijnen wel een week zou kunnen volhouden. Maar zoals wij gewend zijn van Duncan heeft hij ook dit weer als een KANJER gedaan. Hij heeft het gelukkig tot aan vandaag gewoon zonder problemen volgehouden.
Het was met regelmaat wel zwaar en moeilijk om onze KANJER daar zo te zien liggen. Maar kunnen ons er in vinden dat Duncan geen pijn meer heeft, en dat die vreselijke strijd ten einde is.
Vanochtend hebben Mama en Papa zelf Duncan zijn kist mogen sluiten, en terwijl dit wij aan het doen waren werden de koetsen voor gereden.
Toen alles gereed was hebben Papa, Mama, Debbie en Lenie Duncan naar zijn koets gebracht, en daarna zijn Mama en Papa in de volgkoets gestapt. De rest van de Familie en vrienden reden met lintjes aan de antenne en met lichten aan achter de koetsen aan.
Zo zijn we stapvoets naar het uitvaartcentrum gereden, waar we een klein uurtje over hebben gedaan. Het was een indrukwekkende rit!
Bij het uitvaartcentrum hebben Papa, Mama, Debbie en Lenie Duncan weer naar binnen gedragen, en hebben hem daar op een mooie plek neergezet.
Om 12 uur begon de dienst voor onze KANJER.
Duncan zijn lievelingsliedje duurde niet lang genoeg om iedereen plaats te laten nemen. De laatste dienst was emotioneel en toch ook weer mooi, Duncan heeft het verdiend om zo afscheid te mogen nemen en zijn mooie leven te vieren.
Na deze mooie dienst liepen Mama, Papa, Debbie en Lenie samen met Duncan naar zijn laatste rustplaats, waar iedereen een waardig afscheid kon nemen van ONZE KANJER. Tijdens een laatste liedje hebben alle aanwezige kinderen een blauwe ballon losgelaten, en als laatste hebben Papa en Mama een ballon laten wegvliegen.
Daarna is iedereen weer terug gelopen naar de aula, en Papa en Mama zijn nog even blijven bij Duncan gebleven. Bij terug komst in de aula was het tijd voor de condoleances en een kop koffie.
Hierna nog een goed moment met de Familie en vrienden, om na te praten en te herinneren.
Duncan je hebt nu geen pijn meer en rust.
We zullen je nooit vergeten, want je bent dan wel uit ons leven maar zit voor altijd in ons hart.
LIEVE DUNCAN RUST ZACHT.
WE LOVE YOU TO THE MOON AND BACK.
Duncan
Een kleine man,
een vriend voor het leven,
helaas was je er maar heel even.
Maar in die korte mooie tijd,
heb je veel mensen met je licht verblijdt,
geraakt tot in het diepst van hun wezen.
Nu een onsterfelijke herinnering,
voor altijd in het hart een glinstering,
als een ster aan de hemel.
Rust zacht kleine man,
jouw leven heeft heel zeker een doel gediend,
de naam KANJER heb je echt wel verdiend.
Lieve John en Petra,
hou elkaar vast in deze zware tijden en ik hoop dat ook voor julie de zon weer mag gaan schijnen.
Pieter
Hallo John en Petra
Het is fijn te lezen dat Duncan nog een week bij jullie kon zijn.
Dat het afscheid nemen zo mooi is gegaan het is en blijft JULLIE KANJER.
Heel veel sterkte de komende tijd het zal enorm stil nu zijn voor jullie.
Rust zacht lieve KANJER Duncan.
Paul en Ger Xxxx
Het was een mooie dienst.
Fijn dat we hier bij mochten zijn, en voor ons erg bijzonder/eer dat ons mannetje Bjorn op de fotowand voorbij kwam samen met Duncan op de foto.
Lieve Duncan rust zacht.
Xxx
Kalender
