's Morgens weer vroeg wakker geworden, en Duncan klaagt nog steeds over pijn in zijn buik. Mama heeft zodra het kon het PMC gebeld en overleg gehad met de Verpleegkundig Specialist, en deze is even intern gaan overleggen. Na een kwartier wordt Mama terug gebeld dat we naar het Reinier de Graaf moeten, om te kijken waar de pijn vandaan komt.
Als we in het Reinier de Graaf aankomen moeten we even in de onderzoekskamer wachten, en niet veel later mogen we naar de speelkamer toe waar Duncan heel even zit te spelen. Daar moeten we even een klein half uurtje wachten tot we terecht kunnen bij de afdeling radiologie om een foto te laten maken van Duncan zijn buik.
Het is even wachten totdat we aan de beurt zijn en bij het naar binnen gaan van de kamer vind Duncan het niet heel erg fijn. Duncan vindt het een beetje eng allemaal, als Duncan eenmaal op de tafel ligt komt er een zuster bij staan. Papa vraagt of ze nog een schort over hebben welke beschermd tegen de straling, en hij krijgt deze aan. Papa kan dan even bij Duncan blijven tijdens het maken van de foto, en dit is heel snel gebeurd.
Dan kunnen we weer naar de afdeling terug, en als we daar zijn melden we ons weer. De Arts wordt in kennis gesteld dat we weer terug op de afdeling zijn. We gaan heel even in de RMD huiskamer zitten en na vijf minuten is de arts er al. We lopen mee naar een behandelkamer en de Arts hoeft Duncan niet meer te onderzoeken, want dit heeft hij van de week al gedaan.
Op de foto die is gemaakt zijn geen oorzaken te zien (zoals een darm die wordt dicht gedrukt door de tumor) welke de pijn veroorzaken, het is dan ook bijna met de hoogste zekerheid te zeggen dat de tumor de pijn veroorzaakt.
De Arts stelt voor dat we een andere pijnstiller gaan geven naast de paracetamol. We moeten nu ook vier keer per dag Tramadol gaan geven, we weten van de Arts welke hoeveelheid hij maximaal mag hebben. We moeten daar een beetje mee gaan kijken of hij zich comfortabel voelt, en zo niet kunnen we zelf de dosis wat op hogen.
Na het gesprek kunnen we weer lekker naar huis en Duncan valt in de auto lekker even in slaap, en als we thuis voor de deur staan vind Duncan het niet leuk dat hij wakker moet worden. Als we binnen zijn pakt Papa snel Duncan zijn kussen, en Duncan kan dan lekker met de tablet gaan liggen op de bank.
In de middag de eerste gift Tramadol gegeven, en de rest van de middag hebben we Duncan gelukkig niet meer horen klagen over de pijn in zijn buik. Halverwege de middag wil Duncan lekker even op bed gaan liggen, en hij valt lekker in slaap. Na bijna twee uur te hebben geslapen word Duncan weer wakker, en we gaan weer lekker naar beneden.
Duncan zit lekker op de bank naar de tv te kijken, en zit later weer lekker een spelletje op de tablet te spelen.
Vroeg in de avond is Duncan moe en wil gaan slapen, we brengen Duncan naar zijn bed. Na Duncan te hebben omgekleed gaat hij lekker liggen, en na een verhaaltje te hebben voorgelezen valt hij lekker in slaap.
Lieve schat echt onwijs naar dat je zo'n pijn in je buikje hebt. Het valt ook allemaal niet mee voor jou,Papa & Mama.Ik hoop zo dat de Tramadol verlichting voor je gaat geven. Heel veel STERKTE toegewenst kleine KANJER.
Liefs en een dikke xxx van ons,
Monique & Jack.
Kalender
