Eerst lekker even tv kijken in bed, voordat we gaan aankleden en naar beneden gaan.
Duncan gaat in de woonkamer lekker op de bank naar de tv zitten kijken.
Om half negen doen we de cavia's Knabbel & Babbel in een reismandje, en gaan we op weg naar de dierenarts. We moeten de cavia's laten helpen zodat ze elkaar niet meer in de weg zitten.
Duncan is een beetje zenuwachtig hiervoor, en als we bij de dierenarts aankomen vind hij het maar niets. We geven Knabbel en Babbel aan de assistente, en gaan weer naar huis.
In de auto op weg naar huis is Duncan een beetje sip, en als we thuis zijn zegt hij tegen Mama dat hij niet meer mee wil om boodschappen te doen. Thuis gaat Duncan op de bank liggen, en even later gaat hij huilen. We vragen wat er is, en Duncan zegt dat hij Knabbel en Babbel nu nooit meer ziet.
Duncan moet heel erg denken aan zijn lieve poes Tommie, welke heel erg ziek is geweest en niet meer thuis kwam van de dierenarts. Hij denkt dat dit nu ook met zijn lieve cavia's gaat gebeuren, en Papa en Mama leggen uit dat dit niet zal gebeuren.
Duncan gaat lekker liggen op de bank en Papa zet een leuke film op, en niet veel later ligt Duncan lekker te slapen. Als Duncan een uurtje later wakker wordt, begint hij flink te huilen. Als we vragen wat er aan de hand is zegt Duncan dat hij zijn cavia's mist en dat hij ze nooit meer ziet.
Papa en Mama troosten Duncan en even later is hij weer rustig, en dan niet veel later begint Duncan weer te huilen. Dit keer zegt hij dat hij pijn in zijn mond heeft, en dit kan natuurlijk komen doordat er een paar nieuwe kiezen beginnen door te komen.
Dit hele ritueel blijft zich een beetje de hele dag herhalen, Duncan zit zichtbaar niet lekker in zijn vel vandaag. Duncan moet vandaag ook een paar keer overgeven, en dat geeft aan dat hij zich echt niet lekker voelt.
Dan gaat de telefoon van Mama, het is de dierenarts met de verlossende woorden dat we de cavia's om vier uur mogen ophalen. Duncan is blij als hij dit hoort, en gelijk daarna begint hij toch weer te huilen.
Duncan gelooft pas dat Knabbel en Babbel naar huis mogen als we bij de dierenarts zitten, en wij naar binnen worden geroepen en hij zijn lieve cavia's ziet. Op dat moment is Duncan toch wel weer een beetje blij.
Als we weer allemaal, inclusief alle huisdieren weer thuis zijn gaat Duncan lekker rustig hangen op de bank. En even later valt hij heerlijk in slaap, en hij slaapt best wel een tijdje.
Als Duncan een lange tijd later weer wakker wordt, wordt hij niet lekker wakker. Hij is huilerig en verdrietig, en heeft het niet naar zijn zin. Duncan klaagt nog steeds over pijn in zijn mond, en zegt ook dat hij een beetje pijn heeft in zijn buik. We besluiten om toch maar een paracetamol te geven zodat Duncan geen pijnklachten meer heeft.
Niet veel later zegt Duncan dat hij naar boven wil, en dat hij wil gaan slapen. We gaan naar boven en leggen Duncan op bed waar hij snel weer in slaap valt.
Nu is het hopen dat Duncan lekker en rustig zal slapen.
Kalender
